بادبادک

بادبادکی هستم در دست بی رحم باد دلم گرفته از خاک  

چشمم خون از دست ادم های نا پاک 

دلم می خاد یه هوای پاک 

تنم خست اس از این همه گل و خاک 

ماه رو که میبینم دلم میشه رونه میره به سوی خونه 

میره همون جایی که ادماش مهربونه دلاشون پاک و صادق قلباشون مثل دریا می مونه 

بقیه شعرم بمونه تا وقتی این زمونه با دل ما بخونه 

(این شعر را سر یکی از کلاس هام  واسه  استادم نوشتم بهم گفت انگاری دل پری داری از این دنیا گفتم اره استاد اگه دلمو این جا باز کنم همه گریشون می گیره)